De 24e dag van de Spaanse ‘lock down’. Vanochtend kregen we een verschrikkelijk bericht, Eveline is overleden. Dat sloeg in als een bom. Ze was al enige tijd ziek maar dit kwam toch wel héél onverwacht. Vorige week hebben we nog geskyped.

Zij en haar man Cees zijn al vele jaren goede vrienden van ons. Zo hebben we hen in 1981 in de Dominikaanse Republiek leren kennen.

Ik werkte daar al toen ik te horen kreeg dat ik een nieuwe collega zou krijgen. Tilburgers en wat is de wereld klein, zijn vrouw Eveline had bij mij op de HTS gezeten en haar broer woonde naast Ank’s moeder.

We hebben met hen een erg goede band opgebouwd, zijn samen op vakantie geweest en hebben vele super gezellige feesten en oudejaarsavonden bij hen doorgebracht samen met hun grote familie. Eveline was een hele lieve- en een geweldige gastvrouw. Door dat rot virus kunnen we niet eens afscheid van haar gaan nemen.

Ik was behoorlijk van mijn stuk maar werd weer rustig toen ik wat later door onze boomgaard liep en al die tekenen van nieuw leven zag. Trio Los Panchos zongen er al een verschrikkelijk mooi nummer over: “Es la ley de la vida, como nacer (het is de wet van het leven: zoals geboren worden)

y morir (en sterven).

We wensen Cees, Linda, Beau en Kees en hun hele familie veel sterkte toe. We zullen je missen Eveline.