
Zoals misschien is opgevallen wandel ik de laatste tijd nogal wat. Ik vind dat erg leuk en ben blij dat ik dat nog kan doen. Over koud een half jaar word ik 70 en dat is dus allemaal niet meer zo vanzelfsprekend. Als ik te veel over mijn wandelingen schrijf laat maar weten.

Gisteren zijn we, John en ik, vanuit El Paso tussen de vulkanen op de Montana de Enrique en de Montaña Cemada over de Llano (vlakte) van Jable terug naar El Pasó gelopen. 13,7 km en 593 m stijgen de dalen. Het weer was fantastisch.


Na een stukje over een doorgaande weg te hebben gelopen draaiden we een landweg op en werd het een eind mooier.

Aan het einde van de bovenstaande weg werd het klimmen. Dwars door een dicht dennenbos. Stom genoeg heb ik daar geen foto van gemaakt. Ik dacht: ”daar heb ik er al zoveel van” maar in deze blog was hij wel leuk geweest om het enorme contrast te laten zien met het landschap van de Llano de Jable.

We wandelden hier over het resultaat van een vulkaanuitbarsting van zo’n 500 jaar geleden.

Na een poosje veranderden de fijne steentjes in grof gesteente.

En dat liep een eind lastiger.

We waren wel weer blij met onze wandel app. Zo nu en dan was het pad toch wat lastig te vinden.

Maar zoals aan alles kwam er ook aan deze wandeling een eind. Via nog steeds met bloemen bezaaide landweggetjes kwamen we weer

in El Paso.
