Vandaag moesten we naar Los Llanos want Ank had een afspraak bij de kapper. Bij El Time was het uitzicht ronduit indrukwekkend.

In Los Llanos was veel meer as gevallen dan bij ons. Het heet as maar het lijkt meer op zwart zand. Het geluid van de bulderende vulkaan was alom aanwezig en best wel angstwekkend.

Ook bij de kapper werd uiteraard maar over één ding gepraat.

Zelfs kinderen passen zich aan ze dragen mondkapjes en een paraplu tegen het vallende as.

Ook Ank had een paraplu meegenomen.

In de Trocadero, een groot winkelcentrum hier, hebben gezellig een bak koffie gedronken met onze Belgische vrienden Tom en Anne. Je zat daar onderdak, normaal niet zo belangrijk maar met al die vallende troep wel lekker.

Na de koffie zijn we naar Montaña Laguna gegaan, net buiten het geëvacueerde gebied. Daar vandaan zou je hun huis moeten kunnen zien als het er nog stond tenminste.

Nu dat was gelukkig wel het geval. Onder de groene pijl staat het. Het geluid op de plek was ronduit overdonderend. Luister naar de onderstaande geluidsopname.

Maar de zorgen blijven echter. Vandaag heeft zich weer een nieuwe mond gevormd die meer naar het noorden een nieuwe lavastroom voedt. Ongelofelijk ze leven al bijna 14 dagen met die onzekerheid, elke avond naar bed gaan met het idee, zou mijn huis er morgen nog staan?

Op de terugweg een hamburger gegeten met een afgedekte caña (tapbiertje). Niet tegen vliegen of wespen maar tegen de immer vallende as, ook een nieuwe ervaring.