Na twee jaar van rust op het bezoekers front was het voor ons weer zo ver. Eindelijk weer bezoek en hoe. Het zijn een paar bewogen weken geworden. Na een week van schoonmaken kwamen eerst mijn oude vriend Cees met zijn nieuwe vrouw.
De week na hun vertrek ging Ank een week naar Holland om onze oudste dochter te helpen na haar operatie.
De dag na haar terugkeer kwam onze jongste dochter met haar gezin een weekje.
Een week na hun vertrek kwam onze oudste dochter twee weken over om op te knappen.
Ook zij zijn nu weer weg en we zullen het continúe geroep “oh jee” van hun nog net geen twee jarige missen. Een ontzettend leuk ventje die Tieme. Gelukkig hebben we nog een herinnering aan hem. Alle door ons zo grondig gelapte ramen zitten vol hand en snot afdrukken.
Nu is iedereen weer geweest en is het weer rustig. Rustig? Niet echt want ik ben aan een nieuw project begonnen.
Boven de patio zit geen dak. Dat geeft een erg leuk effect maar daardoor tocht het wel vaak onder het terras dak aan de andere kant van het huis.
Dus hebben we na veel gepieker, gemeten en tekenen besloten dat er een dak op moet. Om het effect wat we nu hebben te behouden wordt het een glazen dak. Verder moet het dak van mijn schuurtje worden veranderd. De afwatering moet naar de andere kant.
Gisteren ben ik begonnen met het verwijderen van de dakpannen zodat Antonio volgende week het dak kan aanpassen en de basis voor het glazen dak kan maken. Komt mooi uit kan allemaal net voor het weer gaat regenen.
Het weer gaat regenen? Dus niet, gaat het pot koffie donderdag regenen.
Afgelopen vrijdag heb ik onze jongste dochter en haar gezin naar het vliegveld gebracht. Zoals ik al schreef was precies die middag onze straat afgesloten vanwege de Romeria. Omdat die Romeria véél te laat vertrok vervloog mijn hoop om er toch door te kunnen. De straat was gevuld met ‘praalwagens’, drinkende, feestende, zingende en dansende mensen. Geen doorkomen aan. Gelukkig kreeg ik op het allerlaatste moment een goed idee. Ik zette mijn auto niet op de parkeerplaats bij de kerk (advies van de politie en ca. 1km stijl omlaag) maar op een onverhard weggetje dat ca. 100m onder ons loopt. Het is dan wel wat geklauter om er te komen met twee kinderen en vier koffers maar dat ging gelukkig goed.
Paardenrace
Een ander onderdeel van de feesten ter ere van de patroonheilige San Mauro Abat van Puntagorda zijn de jaarlijkse paarden races. De centrale weg door het dorp wordt dan afgezet en er racen dan vier maal twee paarden met een bloedgang van het ene einde van het dorp naar het plein met de klok. Het hele dorp loopt uit om dat te zien. Maar echt opwindend kan ik het toch niet vinden.
Maar gezellig is het wel. Vervelend is dan wel mijn absolute gebrek voor het onthouden van gezichten. Ik wordt continu gegroet en heb dan geen flauw idee wie het zijn. Voor degene die nu denken hij wordt toch niet dement, nee, dat heb ik mijn hele leven al.
Zomerglas.
Gisteren is ons tochtraam geplaatst. Wij kunnen door de wind vaak niet buiten zitten en dat raam, zie foto, moet daar verbetering in gaan brengen. De mededeling er bij was wel dat het nog werd geplaatst met zomerglas. Dat wilde dus zeggen nog geen glas maar alleen het frame waar het glas in komt. Nu dat is geen probleem, van de laatste drie weken waren 15 dagen met temperaturen boven de dertig graden. De eerste week van september komt het definitieve glas er in.
Veiligheid
Na een weekje vrij komt vrijdag onze oudste dochter met haar gezin. Voor haar jongste, bijna twee, moeten er een aantal aanpassingen aan het terras worden gedaan zodat hij er veilig kan spelen.
De wonderen der natuur.
In de Pitahaya’s hebben deze week een 10 tal bloemen gebloeid. Nog nooit hadden we er zo veel. Weer zo’n bloem die slechts één nacht bloeit. Onderstaande foto laat de bloem zien als je er s’morgens op tijd bij bent. Een uurtje later is hij totaal verlept. Nu maar hopen dat er vruchten komen.
Een ander wonder der natuur is de Canarische den. Hij kan bosbranden overleven maar ook een vulkaan moet, zoals onderstaande foto laat zien, er echt veel moeite doen om ze er onder te krijgen. Ik vind dat echt fantastisch om te zien.
Afgelopen week is onze jongste dochter op bezoek geweest. We hebben geprobeerd ze zo veel mogelijk van ons mooie eiland te laten zien maar dat viel niet mee. Vier wagenzieke vrouwen in een auto is best een opgave. Maar met de belofte voor een cadeautje kom je een eind.
Maar Papa was niet zo’n winkel liefhebber. Hij zocht dan zijn heil ergens anders.
Ons nieuwe zwembadje daarentegen was een groot succes. Van zeeziekte was in ieder geval geen sprake.
De nieuwe weg van La Laguna naar Naos.
Wat wel hebben gedaan is de de op 1 augustus nieuw geopende weg tussen La Laguna en Puerto Naos bezocht, het kronkelende streepje in onderstaande foto waar “road” bij staat. Wat was dat indrukwekkend. Ongelofelijk wat een hoeveelheid lava heeft die Tajogaite over ons eiland gespoeld en wat een destructie heeft dat veroorzaakt. Om dat een beetje inzichtelijk te maken, de stad Los Llanos links van de lava stroom is een stad van zo’n 20.000 mensen.
Overal staan bordjes “Zona caliente” (warme zone).
En verboden te stoppen.
Na afloop van de overtocht moest Feline nog even huiswerk maken. Ze had de opdracht een vakantiefoto mee te brengen waarop ze staat met een gele ballon.
Als het vriest moet hij naar binnen.
Van middag heb ik, bij 32°, een nieuwe automatisch oprollende tuinslang gemonteerd. De oude was meer half automatisch geworden. Ook gelijk even de gebruiksaanwijzing gelezen. De belangrijkste instructie was dat ik hem bij vorst binnen moest opslaan. Gelijk Ank even op de hoogte gesteld maar zij dacht dat ik een zonnesteek had opgelopen. Je doet het ook nooit goed.
Zaterdagavond gaven mijn medeblogster Marja met haar man Karel een feestje. 10 maanden na de vernietiging van hun huis en hun huur appartementen op de tweede dag van de vulkaanuitbarsting was hun nieuwe huurappartement klaar. Hun leven na de vulkaan kan nu echt beginnen. Nu, ik moet zeggen, het appartement met een geweldig dakterras zag er uitstekend uit. Dat moet een succes worden.
Ik was voor het eerst op een feest waar ik niemand kende maar waar iedereen mijn wel kende. Het:”Oh ben jij Hans van de blog” was niet van de lucht. Toen ik voor iemand achteruit stapt stond ik op een plank onder een pot die daardoor omviel en waardoor weer voortgang van mijn andere been blokkeerde. Pats daar lag ik languit op de grond met mijn drinken en net opgeschepte eten om me heen. Geen grote schade alleen mijn ego lag in puin. Deze blogger vergeten ze ook niet meer.
Bezoek.
Vorige week is onze vriend Cees met zijn nieuwe vrouw op bezoek geweest. Toen ik 41 jaar geleden in Santo Domingo (Dominicaanse republiek) werkte heb ik hem leren kennen. Nu kon hij na langdurige ziekte van zijn vrouw en Corona dan eindelijk langs komen. Het was weer als vanouds. Enorm gezellig en veel herinneringen opgehaald. Minnie vond het daarbij helemaal niet vervelend als wij het, zo nu en dan met van emotie krakende stemmen, het over zijn overleden vrouw hadden.
We hebben hen het eiland zo ver mogelijk laten zien. Als eerst was de Roque de Muchachos aan de beurt. Dat was maar goed ook want het uitzicht was toen nog niet door de huidige calima verpest.
Verder kon onze nieuwe ‘aanwinst’ natuurlijk niet ontbreken. We wilden over de nieuwe weg rijden die over de lava wordt aangelegd.
Dat kan tijdens bepaalde tijdsloten. Die tijdsloten bleken echter zodanig gekozen, zie borden op de foto, dat dat op het moment dat wij daar waren niet meer kon.
Gelukkig is er veel meer te zien waardoor ze een goede indruk hebben kunnen krijgen van de ramp die zich hier heeft voltrokken.
Vrijdag zijn ze weer vertrokken en Minnie bedankt dat je van Cees weer een gelukkige Cees hebt gemaakt.
San Mauro Abad is de beschermheilige van Puntagorda. Hij was een pastoor die ooit een middel heeft geïntroduceerd dat aan drinkwater moest worden toegevoegd zodat er minder mensen aan water drinken stierven.
Fiesta en honor de San Mauro Abad.
Elk jaar wordt er ter ere van deze man een feest gegeven wat twee weken duurt. Hoogtepunt van dat feest is de Romería. Dat valt dit jaar op vrijdagmiddag vijf augustus. Er worden dan een twintigtal karren versiert en uitgerust met muziek en veel drank en eten. Elke kar rijdt dan samen met een in klederdracht gehulde groep mensen van het gemeentehuis naar Kerk 1,5 km verderop. Dat rijden bestaat uit 10m rijden dan stoppen muziek maken, eten, drinken en dansen. Tegen de tijd dat men bij de kerk is, is iedereen in ‘kennelijke staat’.
Dat is allemaal tot daar aan toe maar dat gaat dus door onze straat die daarvoor wordt afgesloten. Dat was op zich nooit een probleem maar dit jaar moet ik mijn dochter en haar gezin om 17:00 uur op het vliegveld afleveren. Dus maar eens met de dorps agente gaan overleggen.
Ons politiebureau is in het stadhuis maar de agente was er niet, “ze komt zo terug“. Dat betekent dat ze koffie is gaan drinken. 20 minuten later was ze er weer niet maar dit maal was ook de politieauto weg. Dan maar even vragen wanneer ze er hoort te zijn, antwoord:”Altijd alleen niet als ze even weg moet”. Zucht later nog maar een keer proberen.
Het heeft even geduurd maar dan heb je ook wat.
De zomer begon laat dit jaar maar is nu in volle hevigheid los gebarsten. Na 33-36-33-30-34 en 36° is het nu ik dit schrijf al 38,6°C en ….. het is nog maar 16:30 uur. Vannacht was de minimum temperatuur 31°C.
Maar we zijn niet de enigste.
Die warmte is niet echt leuk maar overkomelijk, vervelender is het bijkomende brandgevaar. Als je s’morgens naar het Spaanse nieuws kijkt en ziet wat voor drama’s er zich allemaal op het schiereiland afspelen slaat de schrik je om het hart. Laten we in Gods naam hopen dat er weer niet een of andere oetlul zich geroepen voelt zijn toiletpapier te verbranden.
Afgelopen week hebben we bezoek gehand van Anky’s zus en haar man. Het was erg gezellig om ze weer te zien. Hieronder staan we op Montaña La Laguna waar je een indrukwekkend uitzicht hebt over de lavastroom die eind vorig jaar hier is ontstaan.
Er wordt intussen hard gewerkt aan het herstellen van de verbinding met het zuidelijk deel van het eiland. Die mensen moeten nu anderhalf uur rijden om in Los Llanos te komen. Dat wil zeggen als ze tenminste niet in Puerto Naos of La Bombilla wonen. Die bewoners mogen nog steeds niet terug naar hun huis vanwege de gevaarlijke gassen die nog steeds uit de lava komen.
De zuidelijke nieuw aangelegde weg.
Onze vruchtbomen met hun uiteenlopende seksuele voorkeuren.
Op onze finca beginnen de vorig jaar nieuw geplante bomen langzaam maar zeker ‘volwassen’ te worden. Hieronder zie je de vrouwelijke Kiwi die voor het eerst in bloei staat.
Vrouwelijk kiwi bloem
Of we kiwi’s gaan krijgen is nog de vraag want je hebt dan een vrouwelijke en mannelijke plant nodig. Onze dame gaat goed.
Kiwi vrouw
Maar meneer moet kennelijk nog wakker worden.
Kiwi man
Ook is onze eerste Caqui in aanbouw. Hier hebben we geen mannelijke en vrouwelijke plant nodig. De Caqui doet het kennelijk met zichzelf.
Caqui
Onze eerste perzik.
Perzik
Onze eerste mango’s.
Mango
Een ook de pruim staat weer helemaal in de startblokken.
Pruim
Onze vier seizoenen citroenboom is al een poosje uit die blokken, hij is zwaar beladen. Probleem met deze citroenen is de super lage prijs. Je mag blij zijn dat je €0,30 per kg krijgt. Je moet ze daarvoor wel plukken, één voor één schoonmaken en dan nog naar de handelaar brengen.
Vier seizoenen citroen
Ook hebben we een blauwe vijgenboom.
Blauwe vijg
En een groene vijgenboom.
Groene vijg
Ook deze zwarte olijf heeft dit jaar voor de tweede maal vruchten. De oogst van vorig jaar, ongeveer een kilo, was niet te vre….. ik zal wel iets niet goed hebben gedaan.
Olijf
Net als bij mensen hebben ook vruchtbomen verschillende seksuele voorkeuren. Zoals al vermeld zijn ze soms hetero en heb je een mannelijke en een vrouwelijke plant nodig en soms bevruchten ze zichzelf. Avocado’s zijn anders. Zij doen het met een andere soort. Ze hebben mannelijke en vrouwelijke bloemen maar die bloeien niet tegelijk. Hieronder staat een foto van de variëteit Hass.
Avocado Hass
En die doen het weer met de variëteit Fuerte. De vrouwelijke bloemen van de Hass bloeien s’morgens tegelijk met die van de mannelijke Fuertes. ‘S middags gaat het andersom. Swingers dus.
Avocado Fuerte
Dit zijn de toekomstige amandelen.
Amandel
De sinaasappels lopen op hun laatste benen, het seizoen is voorbij.
Sinaasappel
Verder hebben we nog pistache noten. Ook hier heb je weer een mannelijke en een vrouwelijke plant nodig. Noten zullen er dit jaar nog wel niet aan komen vrees ik.
Pistache vrouw
Dit is een limon. Kennelijk twijfelt deze nog of hij het wel wil gaan doen.
Limon
Dan een eervolle vermelding voor deze citroenboom. Dit is een echte Albert Heijn. We hebben er al veel Citroenen van geoogst. We hebben hem jaren geleden eens bij AH gekocht en meegenomen naar La Palma. Vorig jaar na de zeer hete calima van 43°C heeft hij bijna het loodje gelegd maar na een zware snoei actie van mijn kant is hij/zij er weer helemaal bovenop.
AH citroen
De bedoeling is nu nog dat ik een kleine Pitahaya plantage met 7 planten ga aanleggen. Kom ik als ik het niet vergeet tenminste nog op terug.
Het mysterieuze lek.
Gisterenmorgen lag er een enorme plas water op de badkamervloer. Ik kon echter geen spoor van lekkage ontdekken. Dus maar opgedweild in de verwachting dat het lek zich wel zou laten zien. En …… nu een dag later is het nog steeds droog en dat is balen. Iemand een tip?
Ca. 25 mensen hebben gereageerd op mijn verzoek hun reactie door te geven op een serie foto’s die ik op verschillende manieren had verkleind, daarvoor mijn dank. Uit die reacties bleek dat de kwaliteit van de foto’s meer afhankelijk was van het aantal pixels in de breedte dan van de bestand grootte. Foto’s met een pixel breedte van 1024 en een bestand grootte van ca. 600kb kwamen het beste uit de bus. Dus dat gaat de standaard worden.
Eén foto stelde mij voor een raadsel. Foto 4 was het zelfde als foto 1 alleen de kwaliteit was ingesteld op 85% ipv 100%. Het raadsel was dat die foto met mindere kwaliteit scherper leek. Gelukkig merkte Cobie het zelfde op. Ik ben dus niet gek, bedankt Cobie.
Bezoek ex zwager.
Eerst kwam mijn ex zwager op bezoek. Hij is liefhebber van wandelen en fotograferen. Voor zijn scheiding hebben we veel samen gewandeld. Dat schept dus een band.
Wat zit er toch in al die kassen van plastic?
Niet echt spannend, bananen.
In Tazacorte hebben we de beroemde bogen van de cruiseschepen terminal gefotografeerd. Onderstaande foto vind ik zelf best goed geslaagd.
Bezoek oudste dochter.
Direct daarop kwam mijn oudste dochter op bezoek. Zij wilde de nieuwe lava zien dus:
Haar partner en hun zoon waren er ook bij.
Ook mijn bezige bijtje amuseerde zich kostelijk.
Weer maar eens een cursus gevolgd.
Op ons onderste terras doen de avocado’s het niet best. Wat ik ook doe, het resultaat is teleurstellend. Ik heb dus besloten om naar alternatieven te kijken. Wat mij betreft komen er amandelen (almendras) of olijven. Dus toen deze gelegenheid zich voordeed ik er naar toe.
De amandel is hier een in de vergetelheid geraakt product. Op het eiland Gran Canaria was de oogst ooit 150 ton vorig jaar slechts 6. Maar volgens onze leraren is het klimaat en de grond nergens ter wereld beter dan op de Canarische eilanden en komen de beste amandelen ter wereld ook hier vandaan. Bijkomend voordeel, ze verbruiken erg weinig water.
Maansverduistering
Die was hier goed te zien. Omdat ik geen telelens heb heb ik de onderstaande foto vrij veel moeten vergroten waardoor hij niet echt scherp is.
Gisteren zijn onze dochter en haar familie weer teruggekeerd naar Nederland. Het waren 17 drukke dagen. Van twee naar zes personen is best wel druk.
Maar ondanks de drukte was het erg gaaf om die kleine te zien spetteren.
Corona
Goed nieuws, met het aantal Corona gevallen op La Palma gaat het gelukkig weer de goede kant op. Na een plotselinge uitbraak (verjaardag vierders die naar een discotheek gingen) liep het aantal gevallen zéér snel op naar de 180 gevallen. Gelukkig zakt het nu weer snel is dat weer gedaald naar 57.
Slecht nieuws. Voor het eerst sinds de aanvang van de pandemie zijn er nu vier ziekte gevallen in Puntagorda.
Avondrood
Ik probeer al enkele dagen een time-lapse te maken van een mooie zonsondergang. Moet ik eigenlijk niet doen want dan zijn ze er niet. Dit was gisteravond.
Er schijnt een Calima te komen dan zijn ze over het algemeen wel mooi rood. De aanhouder wint.
Onze dochter met haar familie zijn dus goed aangekomen en als gevolg maakt onze broodmachine overuren. We waren gewend om de andere dag een brood te bakken nu is dat vaak twee maal per dag. Leve de zonnecellen.
Bovendien kwamen ze mooi op tijd voor de verjaardag van mijn bezige bijtje.
Wat we weer met een overheerlijke maaltijd bij Frangipani hebben gevierd.
Onze oudste kleinzoon vermaakt zich uitstekend met zijn kleine broertje.
En Tieme vindt zijn grote broer helemaal geweldig.
Een andere van zijn bezigheden is het vangen van gekko’s. Hij geeft ze allemaal namen, dit is Ricardo.
Ik ben intussen nog steeds bezig met de bestrijding van het Monsterkruid. De lieftallige bloemetjes.
Maken zaden.
Die de irritante eigenschap hebben overal aan vast te gaan zitten en je tegelijk te prikken.
Bovendien overwoekert het alles zoals hier onder de sinaasappelboom.
Mijn schoonzoon die de zonsondergang fotografeert.
Onze jongste dochter komt in oktober. Momenteel is ze op vakantie in Domburg waar ze deze prachtige foto van haar jongste nam.
Gisteren zijn mijn dochter, haar man, zoon en nieuwe (!) kleinzoon dan eindelijk aangekomen. Was nog even spannend want op het allerlaatste moment besloot Tui haar vlucht te annuleren. Gelukkig konden ze omboeken en met Iberia komen. Ze kwamen nu een dag eerder en gaan twee dagen later terug maar goed ik heb voor het eerst mijn nu al negen maanden oude kleinzoon in mijn armen kunnen houden.
Die omgeboekte vlucht had toch nogal wat consequenties. €500 meer, daar vlogen we vroeger met zijn tweeën voor op en neer, en geen huurauto te krijgen noch voor de dag eerder, noch voor die twee dagen langer. Er was géén auto beschikbaar. Dat laatste kon uiteindelijk weer wel voor het luttele bedrag van €595…….. zeker besloten om er ergens maar een te stelen.
Dus beste mensen NOOIT HUREN BIJ SIXT die hebben hier niemand en laten het over aan topcar. Topcar levert geen enkele service en zijn zo flexibel als de deur van het provinciehuis in s’Hertogenbosch. Wat een boevenbende.
En daar bleef het niet bij. We moesten dus na gisteren, vandaag weer naar het vliegveld nu om de huurauto op te halen en wat bleek. Toen we er waren kwam ook de gecancelde vlucht van Tui aan !!!!
Ik naar de Tui balie. Daar stond een meneer in een Tui pakje die helemaal zenuwachtig werd van mijn verbolgen betoog. Hij stotterde:”Ja maar we mogen niemand meenemen. Het vliegtuig komt alleen mensen ophalen.”
In wat voor wereld leven we nu. Tui cancelt zijn vlucht en stuurt een leeg vliegtuig naar La Palma en mijn dochter komt zonder een enkel probleem, nu ja op €500 extra na dan, met een andere maatschappij naar La Palma.
Heden morgen is onze vriend, La Palma liefhebber en mede blogger (fincadepinto.nl) en na een kort ziekbed overleden. Teunis is 53 jaar geworden.
Enige jaren geleden hebben wij Teunis en zijn man Ruud leren kennen na een E-mailtje of ze eens langs mochten komen. Ze waren fanatieke lezers van deze blog en wilden ook naar La Palma komen. Nu dat kon en ze kwamen en ook naar La Palma.
Begin juni kreeg Teunis slecht nieuws er was iets op zijn lever geconstateerd. Hij moest maar snel met een specialist contact opnemen. De zondag daarna heb ik nog een uur of drie met hem zitten praten, joh je moet niet gelijk het ergste denken, wat kan zo’n arts nu zeggen na een scan op zijn praktijk, het komt allemaal vast goed. Maar Teunis bleef maar herhalen dat het niet goed voelde. Nu een kleine maand later is hij er niet meer.
Teunis, je laat een gat achter, je was een ontzettend aardige goedlachse man, Anky en ik zullen je missen.
Hans en Ank op La Palma 