Onze dochter met haar familie zijn dus goed aangekomen en als gevolg maakt onze broodmachine overuren. We waren gewend om de andere dag een brood te bakken nu is dat vaak twee maal per dag. Leve de zonnecellen.
Bovendien kwamen ze mooi op tijd voor de verjaardag van mijn bezige bijtje.
Wat we weer met een overheerlijke maaltijd bij Frangipani hebben gevierd.
Onze oudste kleinzoon vermaakt zich uitstekend met zijn kleine broertje.
En Tieme vindt zijn grote broer helemaal geweldig.
Een andere van zijn bezigheden is het vangen van gekko’s. Hij geeft ze allemaal namen, dit is Ricardo.
Ik ben intussen nog steeds bezig met de bestrijding van het Monsterkruid. De lieftallige bloemetjes.
Maken zaden.
Die de irritante eigenschap hebben overal aan vast te gaan zitten en je tegelijk te prikken.
Bovendien overwoekert het alles zoals hier onder de sinaasappelboom.
Mijn schoonzoon die de zonsondergang fotografeert.
Onze jongste dochter komt in oktober. Momenteel is ze op vakantie in Domburg waar ze deze prachtige foto van haar jongste nam.
Gisteren zijn mijn dochter, haar man, zoon en nieuwe (!) kleinzoon dan eindelijk aangekomen. Was nog even spannend want op het allerlaatste moment besloot Tui haar vlucht te annuleren. Gelukkig konden ze omboeken en met Iberia komen. Ze kwamen nu een dag eerder en gaan twee dagen later terug maar goed ik heb voor het eerst mijn nu al negen maanden oude kleinzoon in mijn armen kunnen houden.
Die omgeboekte vlucht had toch nogal wat consequenties. €500 meer, daar vlogen we vroeger met zijn tweeën voor op en neer, en geen huurauto te krijgen noch voor de dag eerder, noch voor die twee dagen langer. Er was géén auto beschikbaar. Dat laatste kon uiteindelijk weer wel voor het luttele bedrag van €595…….. zeker besloten om er ergens maar een te stelen.
Dus beste mensen NOOIT HUREN BIJ SIXT die hebben hier niemand en laten het over aan topcar. Topcar levert geen enkele service en zijn zo flexibel als de deur van het provinciehuis in s’Hertogenbosch. Wat een boevenbende.
En daar bleef het niet bij. We moesten dus na gisteren, vandaag weer naar het vliegveld nu om de huurauto op te halen en wat bleek. Toen we er waren kwam ook de gecancelde vlucht van Tui aan !!!!
Ik naar de Tui balie. Daar stond een meneer in een Tui pakje die helemaal zenuwachtig werd van mijn verbolgen betoog. Hij stotterde:”Ja maar we mogen niemand meenemen. Het vliegtuig komt alleen mensen ophalen.”
In wat voor wereld leven we nu. Tui cancelt zijn vlucht en stuurt een leeg vliegtuig naar La Palma en mijn dochter komt zonder een enkel probleem, nu ja op €500 extra na dan, met een andere maatschappij naar La Palma.
Heden morgen is onze vriend, La Palma liefhebber en mede blogger (fincadepinto.nl) en na een kort ziekbed overleden. Teunis is 53 jaar geworden.
Enige jaren geleden hebben wij Teunis en zijn man Ruud leren kennen na een E-mailtje of ze eens langs mochten komen. Ze waren fanatieke lezers van deze blog en wilden ook naar La Palma komen. Nu dat kon en ze kwamen en ook naar La Palma.
Begin juni kreeg Teunis slecht nieuws er was iets op zijn lever geconstateerd. Hij moest maar snel met een specialist contact opnemen. De zondag daarna heb ik nog een uur of drie met hem zitten praten, joh je moet niet gelijk het ergste denken, wat kan zo’n arts nu zeggen na een scan op zijn praktijk, het komt allemaal vast goed. Maar Teunis bleef maar herhalen dat het niet goed voelde. Nu een kleine maand later is hij er niet meer.
Teunis, je laat een gat achter, je was een ontzettend aardige goedlachse man, Anky en ik zullen je missen.
Terwijl het virus in Spanje behoorlijk stuiptrekt.
Blijft het op de Canarische eilanden behoorlijk onder controle en op La Palma gewoon weg.
Een rustige gedachte voor onze zwangere oudste dochter die bij ons op bezoek was met haar partner. Anks verjaardag hebben we met zijn vieren gezellig gevierd bij Frangipani.
Gisteren zijn ze weer vertrokken met een vliegtuig dat maar half vol was. We waren even bang dat protesterende boeren voor problemen zouden zorgen maar dat viel gelukkig mee.
Daar gaan ze, onderweg naar Holland om in oktober het leven te schenken aan ons vierde kleinkind. Het zijn een stelletje rotzooi schoppers maar we missen ze wel.
Ik heb al eens verteld dat wij drie versies hebben van de Koningin van de Nacht. Nu geloof ik dat we ook nog een lid uit die familie hebben die overdag bloeit. Van deze cactus is eind vorig jaar tijdens een storm een stuk gebroken.
Volgens Ank was dat een mooie gelegenheid om die als een nieuwe stek te gebruiken. Hij moest echter eerst indrogen. Nu dat resulteerde er in dat hij zeker een half jaar onder het bankje op de patio heeft gelegen. Pas toen hij er toch wel erg uitgedroogd en dun uit ging zien werd hij in een potje gezet. En nu is er een prachtige grote (25 cm) bloem in gekomen.
Die bloem lijkt echter verdacht veel op die van de Koningin van de Nacht, alleen deze bloeit een dag of drie overdag.
Zal wel een afvallig lid van de Koninklijke Nacht familie zijn. Ik moet toch eens een boek kopen.
We passen nu op twee huizen. Onze Noorse bovenburen konden na hun gedwongen “lock down” verblijf van 6 i.p.v. 3 maanden eindelijk weer naar huis en dat gold ook voor Marco en Marina. Nu Marco het gaat goed.
Gisteren zijn onze dochter Sonja en haar partner aangekomen. Vandaag hebben we ‘gezellig’ gestad en wat gegeten bij restaurant Varadero aan de haven van Tazacorte.
We moesten wel regelmatig langs de Trocadero want als je 6 maanden zwanger bent begint de plaats van je blaas af te nemen en als je moet dan moet je.
Verder heb ik momenteel problemen met mijn weerstation. Vorige week was het wel warm maar 42,5° was het toch echt niet.
Na wat overleg met de Weerspecialist werd er door hen bepaald dat er toch iets serieus mis was en stuurden ze me zonder morren een nieuwe. Ik moest alleen de extra verzendkosten naar de Canarische eilanden betalen. Even dacht ik het probleem opgelost te hebben met nieuwe batterijen maar nee hoor gisteren was het plotseling weer 42,5°C. Perfecte service Weerspecialist!
Oh ja, gisteren heb ik eindelijk de komeet gezien. De afgelopen dagen moet hij beter te zien zijn geweest maar door de calima stof was er zelfs geen ster te zien. Gisteren echter wel. Nog steeds niet erg duidelijk maar hij was te zien. Gelijk een foto geprobeerd te maken maar dat was erg moeilijk. Hij zat boven zee en het enigste licht dat er was was van een paar sterren en de komeet. Dus volkomen op de gok toch nog dit sterk uitvergrote resultaat gekregen.
We zitten sinds afgelopen maandag in fase 2 en je mag b.v. weer naar de kapper. Nu dat hoefde je ons Ank maar een keer te zeggen.
Ook mag je weer vrienden bezoeken en dat vind iedereen fijn. Onze agenda stroomde vol. Donderdag kwamen onze Noorse buren een glaasje drinken, vrijdag op de kennismakingsbezoek naar Harald en Henrietta, zaterdagmorgen zijn we naar Ita en Peter gewandeld, s’middags moesten we gaan eten bij onze Belgische vrienden Tom en Anne en zondagochtend werden we om kennis te komen maken uitgenodigd bij onze betrekkelijk nieuwe Duitse buren Peter en Tina.
Dat ging dus niet helemaal goed. Toen we op het kennismakingsbezoek bij Harald en Henrietta waren ging mijn telefoon, Anne: ”Zijn jullie ons soms vergeten?” ………….. Ik: ”Nee …. we hadden toch voor morgen (zaterdag) afgesproken?”. Niet dus.
Een enorm stomme fout van mij, verkeerd in mijn agenda gezet. Gelukkig kon het etentje naar de volgende dag worden verschoven dus dat kwam toch nog op zijn pootjes terecht. Ze zijn nog steeds onze vrienden en het etentje was erg gezellig en al even lekker.
Maar ook zondagochtend bij Peter en Tina ging het niet helemaal plan. We waren daar om 11 uur uitgenodigd. Maar omdat het zaterdagavond nogal laat was geworden ontbijtten we zondagochtend ook nogal laat. Dus direct na het ontbijt op naar Pater en Tina waar we werden onthaald ………… op een champagne ontbijt. Nu niets gezegd en een heerlijk tweede ontbijt naar binnen gewerkt.
Vandaag heb ik nieuwe foto’s gemaakt voor de website van Casa Demetria. Het is ongelofelijk hoeveel de cactussen in de cactus tuin zijn gegroeid. Een voorbeeldje:
Juli 2018Juni 2020
Zo, de komende weken zal ons sociale leven toch iets minder worden als het aan mij ligt. Probleem is dat ik last heb van actinische keratine. Dat zijn ruwe plekjes. op je huid, in mijn geval op mijn kale kop. De oorzaak daarvan is zonnebrand in mijn jeugd. De huidarts heeft dat al een paar jaar behandeld door dit te bevriezen met vloeibare stikstof. Dat is een behoorlijk pijnlijke behandeling maar het helpt wel goed. Alleen nu vindt hij dat het te veel is en moet ik het twee periodes van twee weken behandelen met een crème. Alleen …. nu worden het dikke rode plekjes en dat ziet er niet uit. Dus voorlopig blijf ik zo veel mogelijk thuis.
Gisterenmiddag stond in het teken van het kerstdiner en helicopters.
Eerst moesten we er een zoeken. Dayo had een op afstand bestuurbare helicopter als kerstcadeau gekregen. Hij stond daar mee te oefenen toen Rik zei dat hij het veel te voorzichtig deed en hem voor deed hoe het volgens hem moest. Nu, je heb nog nooit zo snel een helicopter zien verdwijnen. Anderhalf uur gezocht en niet gevonden.
Even later verscheen er een echte op het toneel. Dit was echter nogal serieus hij kwam aanvliegen met een ‘Bambi’ die hij vulde in het basin.
Een oefening tijdens de kerst??? Niet waarschijnlijk en dat klopte ook, deze foto van de brand bij Garafía stond vanochtend in El Apuron.
Gelukkig kon het snel worden geblust. Het zal niet goedkoop zijn die helikopters maar ze zijn er niet voor niets.
Altijd weer Leuk om de reacties te horen van mensen die voor het eerst de Roque de los Muchachos, op de rand van de krater van de Caldera de Taburiente, zien. De wauw’s zijn dan niet van de lucht. Maar na parkeren eerst de verplichte statie foto.
Na een voorzichtige! wandeling langs diepe afgronden volgen de adembenemende uitzichten.
Ik moet wel zeggen dat je de enorme diepten niet goed kan fotograferen. Over de rand van het laatste uitkijkpunt kijk je mijns inziens wel 1.000 m naar beneden. Je kan er zelfs met een verrekijker maar net zien dat het geglinster wat je ziet niet de auto’s op de parkeerplaats die daar is zijn maar een beekje. De eerste bergen rij die je hier ziet zijn de rand van de krater 8 km verderop!
Ook heb je er een goed overzicht over alle observatoria die je daar vindt.
Na afscheid te hebben genomen van de bewakers van de Roque,
ook nog even deze jongens bekeken, lijkt me duur speelgoed.
En een lekker koppie koffie gedronken bij La Briesta waar je op de weg terug naar huis langs komt.
Waar de op de TV deze spotprent te zien was naar aanleiding van de overwinning van Nadal op de US open deze spotprent te zien was.
trump (sorry maar ik wil zijn naam niet met een hoofdletter schrijven) die bij zijn muur zegt: “Hoe komt die Hispanic hier binnen?”
Gisteren zijn we naar de Cumbrecita geweest. Dat is een wandeling aan de binnenzijde van de Caldera de Taburiente de grote vulkaan op La Palma in het nationaal park met de zelfde naam. Ik had onze komst keurig gereserveerd op internet en we konden dus onze auto kwijt vlak bij de start van de wandeling.
Toen we aankwamen was de Caldera gevuld met wolken en kon je geen tien meter zien. Maar binnen 20 minuten waren de wolken weg en konden we genieten van de spectaculaire uitzichten daar.
Hier nog een stukje wolk.
De binnenzijde van de Caldera is helemaal begroeid met Canarische dennen die heerlijk ruiken.
De uitzichten zijn er zoals al gezegd adembenemend.
Van grote hoogten tot diepe dalen.
Ook kwamen we nog een oude raaf tegen op een bankje.
Het was lang geleden dat we hier geweest waren maar tjonge jonge wat is dat de moeite waard.
Hierna lekker wat gegeten bij een van de vele restaurantjes aan het strand van Tazacorte.
En op de terugweg naar huis de verplichte stop bij de mirador El Time.
Tja het is echt niet moeilijk je gasten te imponeren met ons mooie eiland. Morgen naar de Roque de Las Muchachos.
Momenteel hebben we een middelbare school vriendin van Ank op bezoek. Oude tijden herleven. Er wordt regelmatig tot diep in de nacht herinneringen opgehaald en internet onderzoeken gedaan om uit te vinden wat er van oude bekenden geworden is en waar ze zijn gebleven. Ook worden er bezoeken afgelegd aan ons mooie eiland. Hieronder een foto impressie.
Een bezoek aan El Puerto (de haven) van Puntagorda.
Een visser op de terugweg naar Tazacorte.
Naar het noorden.
Een stukje historie, het glaswerk van de oude vuurtoren, in Barleviento.
Een kop koffie en een broodje kip in een barretje.
Haar echtgenoot is een enthousiaste amateurfotograaf. Hij heeft het zich ten doel gesteld La Palma tot in detail vast te leggen. We moeten dan ook regelmatig terug om hem weer op te zoeken.
En s’avonds hebben ze ook kunnen genieten van prachtige zonsondergangen.
Nu moet ik mijn verslag gaan splitsen. WordPress wordt steeds trager. Van de week werd ik gebeld door Movistar met de vraag of ik nog geïnteresseerd was, wat zal ik blij zijn als die glasvezel er is.
