Gisteren zijn we met de kinders (dat is Zeeuws!) naar de Cumbrecita geweest. 
Deze wandeling hadden we bij hun vorige bezoek door omstandigheden niet kunnen doen. Je moet dit prachtige gebied echter wel hebben bezocht. Bovendien wilde Rik zijn nieuwe speeltje er uitproberen.
Een leuk speeltje dat op een gegeven moment met een knal tegen een boom vloog waarna een iets of wat gewaagde reddingspoging noodzakelijk was. De dames waren daardoor zo van slag dat ze vergaten een foto te maken.
Maar we kwamen om door dit prachtige gebied te wandelen. 
En mooi is het er met de meest vreemde bomen. 
Mooie en erg tamme vogeltjes. 
En de meest schitterende uitzichten. 
Om even een idee te geven voor de mensen die dit gebied niet kennen. We staan in de caldera (krater) van de vulkaan de Taburiente en op de achtergrond, ca. 8 km verder, zie de kraterrand aan de andere kant.
Vandaag wordt weer een mooie dag.
Maar volgens dat zelfde nieuws hangen er toch wat donkere wolkjes boven de Canarische eilanden. 
“De Marokkanen verdedigen hun recht om hun maritime grenzen af te bakenen met binnen de nieuwe grenzen de Canarische eilanden”.
Dank aan Putin, Trump Erdogan en de rest die het nodig vinden om maar te doen waar ze zin in hebben. Het lijkt wel of de ontwikkeling die de mensheid doormaakt nu over zijn hoogtepunt heen is en weer weer aan het afglijden zijn.
