Mijn Noorse buurman is een fanatieke wandelaar. Hij gaat er vaak alleen op uit, iets wat overigens wordt afgeraden, en maakt dan lange wandelingen. Nu vind ik dat ook best leuk en hij vond het geen bezwaar dat ik mee ging dus gisteren gingen we er voor het eerst samen op uit.
Voor mij best een uitdaging want ik had al erg lang niet meer lange afstanden gewandeld. Maar het was gisteren een prachtige windstille dag dus op naar Refugio El Pinar om over de Routa de Vulcanos naar de bergtop Pico Nambroque te lopen.
Hieronder zonder veel commentaar een impressie van die wandeling.
Refugio El Pilar.
Uitzicht op de ‘Valle de Aridane’ met wolken nu nog alleen aan de oostzijde van het eiland.
Uitzicht opo Tenerife.
De vulkaan Hoyo Negro, barste in 1949 het laatst uit.
‘Lunchen’ op de top van de Pico Nambroque. Dat is te zeggen zonder lunch want die was ik vergeten.
Het was echt een prachtige dag.
Maar in het dal bleken zich al veel wolken te hebben verzameld.
En hoe lager we kwamen hoe duidelijker dat dat werd.
Wat een prachtige wandeling. Weer eens is gebleken wat een geweldig mooi eiland La Palma, met zijn adembenemende uitzichten en enorm afwisselende landschappen, is.
De route, 12,5 km met een hoogte verschil van 546 m.
Dat zag er dan weer zo uit.
Vanochtend bleek dat mijn angst voor spierpijn helemaal ongegrond was, ik ben onder een gelukkig gesternte geboren.
Nu nog even twee mooie plaatjes uit de tuin.
En dit opvallende zwammetje.
