Gisteren weer gewandeld samen met John. Het was deze maal mijn beurt om een wandeling uit te zoeken. Ik had op ‘Sederos La Palma, gekozen voor de Baranco Izcagua, parte alta. Het eerste deel van deze wandeling hadden we op 17 januari gelopen. Die wandeling was echt fantastisch mooi. Deze viel met de daardoor hoog gespannen verwachting wat tegen, veel minder spectaculair.

In het begin ging het gelijk best stijl omhoog.

Na een poosje werd het zo nu en dan best lastig, bomen over het pad en plaatsen waar het pad onder een lawine van stenen was verdwenen. Gelukkig niets wat met wat geklauter was op te lossen.

Toen we aan het eind van het slecht stuk kwamen bleek dat dit al bekend was en er was actie ondernomen. Er was een bord geplaatst met de tekst dat er kans was op vallend gesteente en dat het pad daardoor gevaarlijk was.

Er zijn daar wat hoger op de berg best veel wijngaarden en ook al erg lang getuige deze oude pajero waar nog een heel oude houten druiven pers in staat. Tussen de dikke houten balk met het gat en de grijze steen net voor Johns linker hand wordt dan een houten spindel geplaatst die als hij gedraaid wordt de kracht voor het uitpersen van de druiven levert.

Kennelijk zit er nog wat kostbaars in dit vervallen gebouwtje want de eigenaar het het goed afgesloten met maar liefst drie hangsloten. Dicht is dicht toch?

De natuur laat zich, ook nu weer, nog steeds op haar mooist zien.

De door Senderos La Palma geleverde route was niet echt nauwkeurig, het was zo nu en dan een echt zoekplaatje. Maar met de app van MapOut vindt je altijd een oplossing. Niet de allermooiste van onze wandelingen maar toch voldaan, we hebben onze beweging weer gehad, 12 km en 516m (vijf Domtorens Joke) omhoog en 519m omlaag.